بهار ظهور قائم

گویا هنوز باور زینب نمی‌شود
بر سینۀ امام…؟ بماند بقیّه ‎اش

پیراهنی که فاطمه با گریه دوخته
در بین ازدحام… بماند بقیّه‌اش

راحت شد از حسین همین که خیالشان
شد نوبت خیام….بماند بقیّه‌اش

رو کرد در مدینه که یا ایّها الرّسول
یافاطمه! سلام… بماند بقیّه‌اش

از قتلگاه آمده شمر و ز دامنش
خون علی الدّوام… بماند بقیّه‌اش

سر رفت آه، بعد هم انگشت رفت، کاش
از پیکر امام بماند بقیّه‌اش

بر خاک خفته‌ای و مرا می­برد عدو
من می­روم به شام… بماند بقیّه‌اش

دلواپسم برای سرت روی نیزه‌ها
از سنگ پشت بام… بماند بقیّه‌اش

دلواپسی برای من و بهر دخترت
در مجلس حرام… بماند بقیّه‌اش

حالا قرار هست کجاها رود سرش؟
از کوفه تا به شام… بماند بقیّه‎اش

تنها اشاره‌ای کنم و رد شوم از آن
از روی پشت بام … بماند بقیّه‌اش

قصّه به “سر” رسید و تازه شروع شد
شعرم نشد تمام… بماند بقیّه‌اش

آیت الله اراکی (ره) فرمودند:

شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت. پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟
با لبخند گفت: خیر.

سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟ گفت: نه
با تعجب پرسیدم: پس راز این مقام چیست؟
جواب داد: هدیه ی مولایم حسین (ع) است!
گفتم چطور؟
با اشک گفت: آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند، چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد. سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید.

ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند اینهمه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد.

آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین (علیه السلام) آمد و فرمود:
به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی. این هدیه ما در برزخ. باشد تا در قیامت جبران کنیم!

همیشه برایم سوال بود که امیرکبیر که در کاشان به شهادت رسید چگونه با امکانات آن زمان مزارش در کربلاست.
جواب، عشق به مولایش امام حسین (علیه السلام) بود.

? منبع: کتاب آخرین گفتار