بالا رفتن قدر انسان ها با بذل و بخشش
?«افضال» منحصر به بذل مال نيست، بلكه همان گونه كه مرحوم مغنيه در شرح نهج البلاغه خود آورده است، هر كمكى كه آلام و اندوه ها را كم كند و بارهاى سنگين را از دوش مردم بر دارد یک نمونه از بخشش است.
?در خطبه معروف اميرمؤمنان(عليه السلام) كه به خطبه «وسيله» مشهور شده است مى خوانيم:
«أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ مَنْ قَلَّ ذَلَّ وَ مَنْ جَادَ سَادَ;
كسى كه در احسان كوتاهى كند
ذليل مىشود
و كسى كه
جود و بخشش پيشه كند
بزرگ مىشود».
?شك نيست كه هرقدر انسان، به ديگران بيشتر بذل و بخشش كند، دلها مجذوب او مىشوند و سيل محبت مردم به سوى او سرازير مىگردد و همين امر باعث عظمت و شخصيت انسان مىشود.
?همان گونه كه در حديثى در غررالحكم مىخوانيم:
«بِالاْفْضالِ تَسْتَرِقُّ الاْعْناقُ;
به وسيله بذل و بخشش،
مردم تسليم انسان مى شوند».
?حتى اگر چنين شخصى داراى عيوبى باشد، احسان و بخشش مى تواند پرده بر عيب او بيفكند.
?چنان كه در حديث غررالحكم آمده است: «بِالاْحْسانِ تَسْتُرُ الْعُيُوبُ».
#نهج_البلاغه #قرآن_ناطق
#حكمت_224 #شرح